Hiç birimiz olmak istediği yerlerde değiliz bu hayatta sanırım, hiç birimizin ikinci bir seçeneği yok, bazı konularda sadece kendimizi toparlamaya çalıştığımız söylenebilir, insanız, gelip geçici bedenlerde yaşıyoruz, zaman gelip geçici, her gün yeni bir uğraşın peşinde koşan insanlarız güzel yürekli, tek caddeler ve sokaklar şahit bu hikayemize, biz nedenini bilemediğimiz kanatlarda uçuyoruz, sevginin en güzel şarkısını söylemek yerine, hayat bir bilinmezlik ve gidiyoruz bizi bekleyen son çizgimize.
Kim bilebilirdi ki şehirlerin bu kadar kalabalıklar içerisinde yorgun ve telaşlı insanların hikayelerini yaşayacağını, insan suçlu değil, insan sadece yaşamaya çalışıyor kanatlarını göğe selam ederek. Kötülük denen bir şeyin çizgisini bozmak istercesine iyi niyetlerimizi döküyoruz her gün toprağa, doğaya, insana, gökyüzüne. Öyle derindir işte insanın yaşadığı gizem ve öyle derin hissederiz her yenilgimizde. Edebiyatçı olmak kolay değildir ve her şeyi görürsün, düşünürsün, yazarsın satır satır, ilmek ilmek işlersin. Yeni bir hikayenin varlığına inanırsın bazen, bazen içindeki umudu dökersin takvim takvim...
Zaman ve yaşamak meselesi insanın kendine biçtiği çizelge ve hayatın rollerini oynuyoruz hepimiz, kimimizin amaçları var, kimimiz sadece yalnız olduğumuza inanıyoruz, kimimiz başına gelebileceklerden korkuyoruz, insan benliğinde düşünür yaratıyor bazen, bazen karakterler, bazen hiç nedensiz yaşamanın kollarında bir hevesin gölgesi oluyoruz.
Büyüyoruz, olgunlaşıyoruz, yaşlanıyoruz, yaş alıyoruz, hiç büyütemediğimiz çocuk ruhlu yüreklerimize bakarak, günler geçiriyoruz anlamlı ya da anlamsız. Günlerimizin anlamlı ya da anlamsız olduğuna biz kanaat getiriyoruz, ne kadar garip değil mi? Yaşlandığımızda hep aynı düşünceleri mi taşıyacağız, rahat bir yaşam sürmek herkesin hakkı olsa bile biz rahat yaşamı nasıl tasarlıyoruz? Bizlerin yanılgıları mı var? Fazlasıyla..
Yanılgılar içine düşmüş yalın yürekleriz ve zamanı durdurma şansımız yok maalesef, zaman hızla akıyor ve biz yolcu treninde bir yolcuyuz bazen, kimliklerimizin ve hassasiyetlerimizin gölgesinde, zaman akıp gidecek ve geride sadece yaptıklarımız kalacak, "her gün ertelediğimiz şeyler" işte onlara çok dikkat etmeliyiz ve onları yaşamalıyız artık, hiç bir bekleyişimizin mazereti olamaz.
Erol SÖĞÜT
Geçmiş dönemde toplum ve insan hakkında yazdıklarım:
Yaşadıklarımız mı, Zaman mı Hikayemizi Tanımlar?
Varoluşumuz ve İnsanlar Arasındaki İletişim
Hayat ve Tiyatro Sahnesi
Sonsuzluk Nedir? Sonsuzluğun Sırları
Sokrates 'Bildiğim Tek Şey Hiçbir Şey Bilmediğimdir.'
Zaman ve İnsanlık Masalı
Yazmak Nasıl Bir Duygu?
Sonsuzluk İçinde Biz
Hayatımızın Denklemlerini Çözmeye Hazır mıyız?
Eski Zamanlar
Farklılıklarımız
Önceleri Sessizlik
Yaşamak Denilen Şey
Gülümse ve Öğren
Hayat & Eskiz Defteri
İnsan Denklemi
İnsan ve Yaşayış Düzeni
Hikayelerimiz ve Biz
İnsan ve Yaşamak Meseleleri
Biraz Sohbet Edelim
İnandıklarımız
Gelişim Olgularımız
Süreç ve Enerji
Süreç ve Etkisellik
Benim Yolum
Adım Adım İnsan
Tiyatro Zamanı & Dünya ve Bakış Açıları
Dünyaya Bakış Hikayesi
Bilim ve Bilime İnanmak
ETKİ
Kişisel Kimlik ve Yaratılış Hikayemiz
Hayatla Dans Etmek
Hayat Döngüsü İçerisinde İnsanlar
Felsefe ve Yaşam
Bilgi Işığı
Antropoloji - Yaşayış ve Düşünüşler
Otokonrol & Tüketim Alışkanlıklarımız
Bir Yaşamak Meselesi Bu
Gelişim
Bizi Biz Yapan Noktalar
Bir İnsan Hikayesi
İnsan ve Toplum
Felsefe & Hayata Bakış
Kültürel Zaman
Seçimlerimiz
Güncelleme
Yapmak İstediklerimiz
Dünya ve Evren
Yaşlılar / Gençler
Hayat
Dahi Hayatlar
Sosyal Doku
Üretim ve Ekonomi
Eski ve Yeni
Roller ve Hikayeler
İnsan ve Hayat
Yenilik ve Çağ
Herakleitos "Değişmeyen Tek Şey Değişimin Kendisidir."
Twitter: https://twitter.com/erolsogut
İnstagram: https://www.instagram.com/erolsogutofficial
Yorumlar
Yorum Gönder
Sadece yazılarla ilgili mesajlar yayınlanabilir.